Polska Hekatomba
Data zbrodni:
Miejsce zbrodni: zobacz na mapie
Ofiary:
Sprawcy:
Okoliczności zbrodni:
Wysoka został zajęta przez Wehrmacht już 1 września. Zaraz potem powstały niemieckie bojówki złożone z miejscowych Niemców. Polacy byli zatrzymywani najczęściej w swoich domach przez niemieckich sąsiadów i zabierani do magistratu, gdzie ich bito i przesłuchiwano. Później ich wypuszczono by następnie po kilku dniach ponownie zatrzymać i zabrać na miejsce egzekucji w Górach Wysokich. Przed rozstrzelaniem bito więźniów po czym spychano ich do wykopanego rowu i tłuczono kolbami karabinów i łopatami.
Warte odnotowania:
„Protokół śmierci”
Część akt Selbstschutzu odnaleziono po wojnie w jego siedzibie w Wysokiej w powiecie wyrzyskim, mieszczącej się w byłej restauracji zamordowanego Palmariusza Bederskiego. Rodziny kilku pomordowanych odnalazły protokoły dotyczące swoich bliskich i sporządziły odpisy. Oryginalne dokumenty zostały przekazane milicji i zaginęły. Jeden z protokołów miał następującą treść: „Palmariusz Bederski z Wysokiej jest prawdopodobnie osobą najbardziej aktywną w nienawiści do niemczyzny. Wszędzie brał czynny udział tam, gdzie planowane były akcje przeciw Niemcom. W jego restauracji były przygotowywane działania przeciw Niemcom i to on też je przeprowadzał. Palmariusz Bederski był honorowym obywatelem Wysokiej i pełnił funkcję kierowniczą w Związku Zachodnim i innych organizacjach. Bederski jest powstańcem i radnym w Wysokiej”.
„Wieczny odpoczynek”
Najstarszą ofiarą zbrodni w Wysokiej była 73-letnia Polka żydowskiego pochodzenia – Jadwiga Kirschtein – właścicielka manufaktury. Podczas ekshumacji w lipcu 1945 r. jej ciała nie ekshumowano (Żydówka nie mogła spocząć na cmentarzu katolickim). Zwłoki zakopano z powrotem w miejscu, w którym je znaleziono. Prawdopodobnie spoczywa tam do dziś.
Źródła:
A. Kuligowska, Der Volksdeutche Selbstschutz w Wysokiej. Zbrodnia jako fakt źródłowy [w:] Zapomniani kaci Hitlera. Volksdeutscher Selbstschutz w okupowanej Polsce 1939-1940. Wybrane zagadnienie, red. I. Mazanowska, T.S. Ceran, Bydgoszcz-Gdańsk 2016.
Autor: Tomasz Ceran